คงถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้วหละ

ช่วง ๒ - ๓ ปีที่ผ่านมา ความเป็นช่างมันหายไปไหนไม่รู้ เอะอะอะไรเสียขึ้นมามีแต่จะเอาไปให้ศูนย์ ให้ร้านเขาซ่อม คิดว่าเราไม่ควรมาเสียเวลาทำเองเพราะมันไม่คุ้ม เอาความสามารถที่เรามีไปทำอย่างอื่น คุ้มค่ากว่า แต่ปรากฏว่ามันไม่เป็นแบบนั้น ความโง่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาเรื่อย ๆ เพราะเราหยุดอยู่กับที่โลกมันไม่หยุด แต่เราหยุดมันก็เหมือนกับถอยหลังนั่นเอง

ถือโอกาสช่วงปีใหม่เป็นช่วงเปลี่ยนแปลงพอดี ต่อไปนี้อะไรที่เคยทำได้ หรือพอจะทำได้จะทำเองให้หมด ไม่ว่าจะเป็นซ่อมรถ เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง ซ่อมโทรทัศน์ พัดลม วิทยุ โทรศัพท์มือถือ เครื่องเสียงรถยนต์ เดินสายไฟ ติดตั้งเครื่องทำน้ำอุ่น ซ่อมแอร์ ซ่อมคอมพิวเตอร์ เขียนโปรแกรม ทุก ๆ อย่าง จะซ่อมเอง พร้อมทั้งทำให้พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ เพื่อน ๆ ทำให้หมด เพื่อสั่งสมประสบการณ์ และให้คนใกล้ชิดได้ใช้บริการง่านซ่อมที่มีคุณภาพ

กำลังพิจารณาอยู่ว่าจะต่อ ป.โท mechatronic ดีหรือเปล่า หรือว่าจะเรียน ป.ตรี mechanical engineer กับ civil engineer เพราะวิชาพื้นฐานส่วนใหญ่เรียนมาหมดแล้ว ถ้าไปเรียนคงเรียนเฉพาะวิชาหลัก ๆ เท่านั้น และจะเป็นประโยชน์กับตัวเองและสังคมโดยตรงเพราะได้เอามารับใช้สังคมได้ตรง ๆ ตามเจตนาที่วาง ๆ ไว้

จริง ๆ แล้วก็เป็นแค่ความคิดทั้งนั้นแหละ สิ่งที่จะเกิดขึ้นซึ่งเป็นความจริง เดี๋ยวเหตุการณ์มันก็ค่อย ๆ ประคองให้เราทำอย่างนั้น อย่างนี้ไปเองแหละ แม้แต่การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ก็ไม่ได้ตั้งใจว่าจะเปลี่ยน แต่เหตุการณ์ต่าง ๆ มันเหมือนบังคับให้เราเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต โอเคเปลี่ยนก็เปลี่ยนไม่เห็นจะเป็นไรเพราะใจมันไม่ค่อยทุกข์แล้ว ถึงเวลาที่ควรทำก็ทำ ก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นจะยากหรือลำบากอะไรเลยเลย แค่นี้เองการดำเนินชีวิต ง่าย ๆ แต่มีความสุข แถมเจริญก้าวหน้า ด้วยความไม่อยากอีกต่างหาก สบายสบาย